یادداشت های کیوان کثیریان برای فیلم های «مصادره» و «دارکوب»
دارکوب" ملودرامی است که بازی‌ها و کارگردانی قابل قبولی دارد، اما جدا از نکته‌ای که گفتم، از فیلمنامه نامنسجم و حفره‌های متعدد لطمه می‌خورد...
کوتاه درباره "دارکوب"
دیگر کمتر داستانی را می‌توان یافت که تاکنون گفته نشده باشد. اما داستان‌هایی با تم تکراری تنها به شرطی ارزش ساخته شدن و شنیده و دیده شدن دارند که از زاویه تازه‌ای روایت شوند یا نکته تازه‌ای داشته باشند.
ساخت ملودرام‌هایی با محوریت یک کودک با وضعیت مبهم والدین، چیز تازه‌ای نیست. اما کمترین توقع آن است که در فیلم تازه‌ای که با این محور ساخته شده، چیزی بیش از آنچه حدس می‌زنیم و می‌توانیم پیش‌بینی کنیم، نصیبمان شود.
"دارکوب" ملودرامی است که بازی‌ها و کارگردانی قابل قبولی دارد، اما جدا از نکته‌ای که گفتم، از فیلمنامه نامنسجم و حفره‌های متعدد لطمه می‌خورد، فلاش بک‌هایی هم دارد که زائد است. شاید تدوین مجدد بتواند به سود فیلم تمام شود. بهروز شعیبی با فیلم‌های پیشینش توقعی به وجود آورده که با "دارکوب" برآورده نمی‌شود
۲ ستاره از ۵
کوتاه درباره "مصادره"
"مصادره" یک شروع قابل قبول برای مهران احمدی است. یک قصه که قابلیت داشت به یک کمدی سبُک بدل شود، با هوشمندی به یک فیلم طنزآلود سیاسی خوش‌ساخت، به‌اندازه و جمع‌و‌جور، تبدیل شده و از افتادن به ورطه کمدی‌های بی‌مایه و خالتوری نجات پیدا کرده است. ساختمان فیلمنامه درست طراحی شده و رگه‌هایی از فانتزی در فیلم خودنمایی می‌کند. عطاران همچنان بامزه و دیدنی و البته کنترل شده است. ارجاع تقریبا مستقیم به بعضی شخصیت‌ها مثل هخا و خاوری در نوع خود جالب توجه است.
۲.۵ ستاره از ۵